Kreatywne rysowanie: Karty pracy „Dokończ obrazek” mogą również służyć jako inspiracja do kreatywnego rysowania. Dzieci mogą używać obrazka jako punktu wyjścia i rozwijać go, dodając własne elementy, tło lub dekoracje. To pomaga rozwijać umiejętności rysunkowe, wyobraźnię i indywidualne wyrażanie się artystyczne. Zadania dla dzieci w wieku 7-8 lat (2 klasa) Zadania dla dzieci w wieku 8-9 lat (3 klasa) Zadania dla dzieci w wieku 9-10 lat (4 klasa) Mowa oraz czytanie dla dzieci; Mowa oraz czytanie dla przedszkolaków; Mowa oraz czytanie przygotowanie do szkoły; Mowa oraz czytanie dla dzieci 6-7 lat; Mowa oraz czytanie dla dzieci 7-8 lat Najlepsze filmy https://bit.ly/30rZYWI Najlepsze filmy https://bit.ly/30rehL9 Rysunek i kolorystyka mała dziewczynka | Rysowanie i Kolo Paweł Pawlak. Jego nazwisko znalazło się na liście 75 najlepszych ilustratorów z całego świata, którzy w kwietniu 2017 zaprezentują swoje prace na prestiżowej wystawie towarzyszącej 54. Targom Książki Dziecięcej w Bolonii. Paweł Pawlak do tej pory zaprojektował ponad 80 książek dla dzieci, ale to właśnie czarno-białe U dzieci powyżej 2,5 lat życia pojawiają się małe rysuneczki zygzaków, spiralek, plamek, kreseczek. D ziecko zaczyna rysować poziomo, następnie pionowo, ukośnie, zaczyna kreślić półokręgi, a na samym końcu koło, zgodnie z przeciętnym tempem rozwoju grafomotorycznego dzieje się to między 2,5 a 3 rokiem życia. Fabian 2 latka. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Jak narysować człowieka? To bardzo proste – rysujesz głowę, tułów, ręce i nogi - z naszą instrukcją bardzo szybko się tego nauczysz! Naucz dziecko, jak narysować człowieka – wbrew pozorom nie jest to skomplikowane! Dlatego jeżeli zastanawiasz się, jak się rysuje człowieka, zobacz nasz instruktaż. Pokazujemy w nim jak narysować człowieka krok po kroku. Kiedy dziecko zaczyna rysowanie człowieka? Około trzeciego roku życia dziecko zaczyna coraz śmielej i sprawniej rysować. To już nie są tylko kółka, spirale czy owale, ale kolejny etap jeśli to miał być myślnik, to należy napisać "rozwoju — rysowania".---#---To już nie są tylko kółka, spirale czy owale, ale kolejny etap rozwoju - rysowania pierwszych — rysowania---#---rozwoju - rysowania">rozwoju - rysowania pierwszych postaci. Z początku tworzy tzw. jeśli to miał być myślnik, to należy napisać "głowonogi — koło".---#---Z początku tworzy tzw. głowonogi - koło lub owal, od którego odchodzą kreski, czyli ręce i — koło---#---głowonogi - koło">głowonogi – koło lub owal, od którego odchodzą kreski, czyli ręce i nogi. Kiedy dziecko staje się bardziej świadome swojego ciała i sprawne w rysowaniu (około piątego roku życia), rysunek człowieka zaczyna mieć coraz więcej elementów i szczegółów. Pojawiają się szyja, włosy, dłonie i stopy. Jak narysować jeśli to miał być myślnik, to należy napisać "człowieka — krok".---#---Jak narysować człowieka - krok po kroku---#---człowieka-krok#człowieka — krok---#---człowieka - krok">człowieka – krok po kroku Rysowanie człowieka proponujemy rozpocząć od narysowania głowy. Następnym krokiem jest narysowanie tułowia, rąk i nóg. Elementy twarzy i ubrania to ostatni etap rysowania. Jak narysować jeśli to miał być myślnik, to należy napisać "człowieka — krok".---#---Jak narysować człowieka - krok po kroku---#---człowieka-krok#człowieka — krok---#---człowieka - krok">człowieka – krok 1 Narysuj owal głowy, włosy i ucho. Agnieszka Majchrzak Jak się rysuje człowieka – krok 2 Narysuj oczy, nos i usta. Agnieszka Majchrzak Jak narysować człowieka – krok 3 Agnieszka Majchrzak Jak się rysuje człowieka – krok 4 Dorysuj nogi z butami i spódniczkę. Agnieszka Majchrzak Jak narysować człowieka – krok 5 Jeżeli masz ochotę, a twój maluch jest już na tyle duży, że dostrzega wiele szczegółów, możesz dorysować guziki na bluzce, wstążkę we włosach, sznurówki na butach oraz plisy na spódniczce. Agnieszka Majchrzak Rysowanie człowieka i nauka nazw części ciała Rysowanie wspaniale wpływa na rozwój dziecka i jest jedną z tych czynności, które maluchy na ogół bardzo lubią robić. Może to być także świetna rozrywka dla rodziców i sposób na wspólną zabawę. Rysowanie człowieka to także wspaniała okazja do nauki np. części ciała ludzkiego. Aby wspierać rozwój dziecka i zaciekawić je budową ciała, mamy dla was kilka propozycji książeczek i puzzli poświęconych ludzkiej anatomii: Zobacz także: Jak narysować jednorożca – bardzo prosta instrukcja [FOTO] Jak narysować zająca – bardzo prosta instrukcja [FOTO] Jak narysować smoka – łatwa instrukcja, krok po kroku [FOTO] Opinie naszych użytkowników Pragnę serdecznie podziękować za wspaniałe pomysły i ciekawe materiały z których korzystam już od jakiegoś czasu w pracy z dziećmi. Wasza strona jest po prostu fantastyczna(...) Agnieszka K. Wczoraj byłam bezradna jak pomóc mojemu dziecku w nauce tabliczki mnożenia. A dzisiaj jestem szczęśliwa, że dzięki Pani pomocy, mojemu dziecku udało się ruszyć z miejsca. Beata z Łodzi Bardzo często korzystam z serwisu Jest świetny, kapitalny, rozwija wyobraźnię, kreuje osobowość, rozwija zainteresowania :) Dziękuję. Elżbieta J., mama i nauczycielkaCzytaj inne opinie » W 2020 r. otrzymał NAGRODĘ GŁÓWNĄ w konkursie ŚWIAT PRZYJAZNY DZIECKU, w kategorii: Internet. Organizatorem konkursu jest: Komitet Ochrony Praw Dziecka. Na skróty: Poznajemy chętnie świat wokół nas, ale czasem warto się także przyjrzeć... samemu sobie :). Poznajmy własne ciało, jego wygląd, nazwy poszczególnych narządów i ich funkcje. "Cielesnymi sprawami" zajmiemy się nie tylko od strony biologicznej, ale także od strony ortograficznej czy matematycznej – czyli, jak zwykle, w sposób wielowymiarowy ;). Spis będziemy na bieżąco aktualizować o dochodzące materiały. Zapoznaj się z całą listą materiałów lub przejdź do poszczególnych działów na skróty: Ciało człowieka - Zagadki, wiersze, bajki i opowiadania Ciało człowieka - Prace plastyczne i gry online Ciało człowieka - Kolorowanki i materiały obrazkowe Ciało człowieka - Materiały dla przedszkolaków Ciało człowieka - Materiały na poziomie elementarzowym Ciało człowieka - Materiały dla dzieci szkolnych Ciało człowieka - Artykuły dla dzieci i języki obce Chcesz otrzymywać informacje o nowych materiałach edukacyjnych dla dzieci? TYSIĄCE materiałów edukacyjnych ZERO irytujących treści i reklam dla rodzica: SPOKÓJ I WYGODA dla dziecka: RADOŚĆ z własnych osiągnięć BEZPIECZNA NAUKA i ZABAWA w jednym :) Bo KAŻDE dziecko jest mądre i inteligentne. Trzeba tylko dać mu szansę. ↑Do góry Mózg człowieka na kolorowance! Z czego składa się nasz mózg i jak nazywają się poszczególne jego kolorowanki na pewno pomogą w nauce anatomii nim nazwiecie części serca, części układu trawiennego, przyjrzycie się płucom i szkieletowi. Anatomia człowieka na kolorowankach to sposób na połączenie zabawy z nauką. Zapraszamy!Kurs online - Jak zachęcić dziecko do naukiCzy i jak motywować dzieciNie ma jednego powodu, dla którego dziecko nie chce się uczyć i dlatego nie ma jednej prostej recepty na zmotywowanie go do nauki. Na edukację trzeba spojrzeć szerzej, w kontekście całej rodziny. Zapnijcie pasy! Ten kurs to prawdziwa szybka rodzinna edukacyjna rewolucja!edukacyjne Znajdź przedmioty na literę… Karta pracyzobacz Karta pracy z zadaniami matematycznymizobacz Zadania z mnożeniem – karta pracyzobacz Tabliczka mnożenia – karta pracy do drukuzobacz Nauka tabliczki mnożenia – karta pracyzobacz Anatomia Wszystkie kategorie kolorowanek RYSOWANE WIERSZYKI Rysowane wierszyki to zabawa dorosłego z dzieckiem. To forma ćwiczeń, która pobudza procesy poznawcze, np. spostrzeganie, myślenie, uwagę, a także wzmacnia motywację do czynności grafomotorycznych. Rysowane wierszyki to rysunki, których powstawaniu towarzyszą rymowanki, opisujące powstający obraz. Rysowane wierszyki stanowią formę relaksu dla dzieci nadpobudliwych, jak również pobudzają dzieci zahamowane. Opowiadają o powstaniu kolejnych elementów rysunku, które dorosły jednocześnie rysuje (tekst wierszyka i sposób wykonania rysunku rodzic powinien opanować przed zabawą z dzieckiem). Z czasem dziecko samo zacznie włączać się do zabawy i naśladować rysowanie "pod dyktando" wierszyka wypowiadanego przez rodzica, po czym samo będzie potrafiło mówić wierszyk i jednocześnie ilustrować go rysunkiem. Będzie wtedy jednocześnie "aktorem" i "artystą", bo samo pracuje. Rozwija swoją pamięć odtwórczą, jak również stymuluje mowę. A oto przykłady rysowanych wierszyków: WIERSZYKI DO RYSOWANIA OŁÓWEK Jedna kreska z drugą kreską Żyły sobie po sąsiedzku. Gdy się wreszcie raz spotkały, Ołówek narysowały. Rysik ładnie zaostrzyły, Falbankami ozdobiły. GRZEBIEŃ Narysuję grzebień Specjalnie dla ciebie: Jedna długa kreska, Obok druga kreska, Potem dużo krótkich kresek- Grzebień szczerzy się do ciebie. PARASOL Narysuję starannie półkole, Potem łuki, Laseczkę, Falbankę. I już idę pod parasolem Przez pola, Przez las, Przez polankę. KONIK NA BIEGUNACH Jeden pałąk, Drugi pałąk, Potem łuki dwa. Szyja, głowa, Grzywa, ogon- Konik drogą gna. BIEDRONKA Kółko przetnij na połówki. Główka, czułki, Kropki, nóżki. Ile kropek masz, biedronko? Nie wiem ile. Spytaj słonko. „Kwiatek” W środku koło, na nim płatek, drugi płatek, trzeci płatek, czwarty płatek, jeszcze kreska i jest kwiatek. „Motyl” Narysuję długi odwłok, przy nim skrzydło, niby obłok. Jeszcze jedno skrzydło dam, Główkę, czółka i … motyla mam. „Osa” Przyleciała osa, do twojego nosa. Tu ma główkę, a tu odwłok cienki w pasie i ma żądło. Tu dam nóżki, tutaj skrzydła dam. Żółte oraz czarne pasy, ty pomaluj sam. „Ryba” Fala jedna, fala druga. Głowa, płetwy, oko mruga. Wszyscy teraz chyba wiecie, że to ryba ma być przecież! „Domek” Na domek Tereski rysuję trzy kreski. Na nich deska położona, linia z linią połączona. Prostokąt i kwadraty dwa, drzwi i okna domek ma. „Auto” To prostokąt i dwa kółka, z przodu kwadrat, z tyłu rurka. Warczy, prycha, więc już wiecie, że to auto sobie jedzie. „Słonko” Duże koło, pełno kresek, długich, krótkich, małych, dużych. Buzia pięknie uśmiechnięta i słoneczko oczka mruży. Kotek Miły pyszczek, uszka małe, Oczka bystre, wąsy białe. Brzuszek, ogon podkręcony, Krótkie nóżki podkulone! KURCZĄTKO Kurczątko z jajeczka się urodziło… Główkę najpierw wychyliło. Na dwie nóżki wyskoczyło. Czarne oczka otworzyło, dziobek mały rozchyliło, że jest głodne zakwiliło. AUTO To prostokąt I dwa kółka. Z przodu kwadrat, Z tyłu rurka. Warczy, prycha Więc już wiecie, Że to auto ma być przecież! KSIĘŻYC Mały ten rogalik Świeci jasno nocą. Z gwiazdkami złotymi Krąży wokół ziemi! DYMEK Leci dymek przez kominek, A tuż za nim drugi dymek! A za drugim trzeci dymek! Lecą razem przez kominek! „Okulary” Kółko, kółko i kreseczka, tu laseczka, tam laseczka. Widzi młody, widzi stary, że nam wyszły… (kończy dziecko) okulary. Miś Małe kółko jest na górze, Pod nim drugie, taaaaakie duże... W małym kółku oczka małe, Pyszczek, uszy... doskonale! Z tego będzie bury miś Podpowiada mały Krzyś! Miś ten łapy ma... i brzuszek...i puszysty swój kożuszek Rysunek jest jedną z form reprezentacji symbolicznej świata przez dziecko. Dziecko poprzez rysunek przedstawia rzeczywistość jaką spostrzega i zna. Pierwsze koncepcje dotyczące rysunku dziecięcego pojawiały się już na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie są rozwijane i modyfikowane, a problematyka związana z analizą treści, formy i kontekstu sytuacyjnego rysunku jest wciąż bardzo popularna. Większość badaczy analizuje stadialny rozwój rysunku, choć używana terminologia oraz granice czasowe poszczególnych stadiów są różne. Rysunki dziecka dawniej traktowano jako przejaw jego rozwoju umysłowego i rozwoju estetycznego, a obecnie jako wyraz ekspresji emocjonalnej i metoda projekcji osobowości dziecka. Poniższa analiza ukazuje rozwój rysunku uwzględniając okres rozwoju dziecka. WCZESNE DZIECIŃSTWO Najwcześniej rysunek dziecięcy zauważany jest w pierwszej połowie 2 roku życia dziecka. Jest to związane z umiejętnością manipulacji specyficznej (funkcjonalnej), czyli takiej, w której dziecko zaczyna rozumieć i przypisywać określone funkcje przedmiotom i obiektom. Tak jest również z długopisem czy ołówkiem. W 2 roku życia, dziecku sprawia ogromną radość pozostawianie śladów ołówka, flamastra, nie tylko na kartce papieru, ale na każdej możliwej przestrzeni, a sam proces rysowania przyjmuje charakter autoekspresji. Ten etap zwany jest okresem bazgrot, czy bazgrania i gryzmolenia (por. tab. 1.) Dziecko w okresie bazgrot, które trwają do ok. 3 roku życia, najczęściej zapełnia kartkę papieru kropkami, kreskami. Początkowo są to nic nie znaczące ślady pozostawiane na rysunku, tworzone czasem bez udziału kontroli wzroku, zwane bazgrotami bezładnymi (Lowenfeld i Brittain). Jest to tzw. etap dziecięcej sztuki przypadku (Debesse, 1952). Tab. 1. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku we wczesnym dzieciństwie przez głównych badaczy rysunku. S. Szuman 1927 Burt 1947 V. Lowenfeld i Brittain 1977P. Osterrrieth 1976 G. H. Luquet 1927 M. Debesse 1952 Okres bazgrot Okres bazgrania i gryzmolenia Okres braku realizmu Sztuka przypadku Po kilku miesiącach bazgrot bezładnych pojawiają się bazgroty kontrolowane. Dziecko oprócz kropek, kresek, linii różnych długości, zaczyna próbować zamykać koło, rysuje owale i proste spirale. Kiedy dziecko zaczyna dość sprawnie posługiwać się komunikacją językową, zaczyna też przypisywać znaczenia swoim rysunkom i chętnie nazywa symbole przedstawiane na nim. W tym okresie dziecko może już we wstępnej fazie procesu rysunkowego mieć ustalony temat rysunku, lecz uzyskany efekt będzie przedstawiał coś zupełnie innego (np. dziecko przed wykonaniem rysunku mówi, że narysuje mamę, ale kiedy skończy, to twierdzi że narysowało konia). Ryc. 1. Bazgroty kontrolowane. (Rysunek dziecka w wieku 22 m. ż.) W 3 roku życia dziecko zaczyna łączyć zamknięte koło z kreskami i powstaje wytwór zwany „głowonogiem”(Szuman). Dziecko odtwarza rzeczywistość bez wyraźnego podobieństwa, ale każdy rysunek posiada swoją treść i znaczenie. ŚREDNIE DZIECIŃSTWO – WIEK PRZEDSZKOLNY Na początku wieku przedszkolnego dziecko wciąż fascynuje się „głowonogami”. Są to postacie złożone z koła tworzącego głowę oraz z kilku kresek połączonych z kołem, traktowanych jako kończyny. Ryc. 2. Głowonogi wykonane przez chłopca (wiek – 3 lata) Od tego momentu zaznacza się indywidualny sposób rysowania poszczególnych elementów na rysunku. Z czasem rysunek staje się coraz bogatszy, a głowonogi po dorysowaniu tułowia i rąk, zmieniają się w uproszczony schemat człowieka. Pojawia się coraz więcej rysunków tematycznych; w treści dominują: postać ludzka, dom oraz pojazdy. To, co znajduje się na rysunku jest ściśle związane z jego myśleniem opartym na percepcji. Dziecko najchętniej rysuje postacie i obiekty które widziało i które wynikają z jego spostrzeżeń. Z drugiej strony jednak, dziecko w wieku przedszkolnym, które nie jest ograniczone realizmem, często używa, wydawać by się mogło, nieadekwatnych kolorów do obrazów rzeczywistych. Np. maluje niebo na pomarańczowo, bo jak twierdzi, bardzo lubi pomarańczowy kolor, lub bo ładnie wygląda, mimo posiadania wiedzy na temat rzeczywistego koloru nieba. Normą jest więc brak relacji między barwami na wytworze dziecka w tym wieku a rzeczywistością, jak również preferencja kolorystyczna. Zazwyczaj atrakcyjne są kolory jasne. Drastyczna zmiana kolorystyki rysunków na ciemne (np. zamazywanie postaci czarną kredką) może być diagnostycznym objawem dla opiekunów. W tym okresie rysunki nie są realnym odzwierciedleniem rzeczywistości, lecz jej symbolicznym opisem. Bardzo często w rysunku zaznacza się subiektywny, często emocjonalny stosunek dziecka do rysowanej postaci czy obiektu. Większość badaczy ten etap nazywa okresem schematycznym lub przedschematycznym (por. tab. 2). Tab. 2. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku w średnim dzieciństwie przez głównych badaczy rysunku. G. Kerschensteiner 1905 P. Osterrieth 1976 S. Szuman 1927/1990Burt, 1947 M. Debesse 1952 G. H. Luquet 1927 M. Debesse 1952 Faza rysunku schematycznego Okres schematu Głowonogi Schemat uproszczony Okres preschematyczny Okres realizmu przypadku Sztuka przemijająca W rysunkach dzieci w wieku przedszkolnym można zauważyć: przezroczystość (tzw. efekt rentgenowski) – rysowany obiekt widoczny z zewnątrz jak i jego wnętrze (np. pokolorowane sylwetki ludzi siedzących w aucie, czy w domu); dysproporcja (dzieci rysują większe coś co im się podoba, co lubią, a zmniejszają bądź omijają postacie lub rzeczy, które wzbudzają negatywne emocje, bądź są nieatrakcyjne dla dziecka; oraz wiele przekształceń (por. Wallon i inn. 1993). Do 6 r. ż-7 r. ż. rysunek ma charakter bardzo uproszczony. W wieku 4-5 lat w rysunku pojawia się umiejętność planowania przestrzeni na płaszczyźnie kartki. Zazwyczaj w centralnym miejscu jest człowiek, co wiąże się z myśleniem egocentrycznym dziecka. Charakterystyczne dla schematu prostego jest właśnie przedstawianie w podobny sposób poszczególnych elementów. Np. pojawia się podstawa ziemi, którą stanowi dolna krawędź kartki (osoby i przedmioty rysowane są w jednym rzędzie na ogół na dolnej krawędzi kartki) oraz podstawa horyzontu, którą dziecko oddziela w górnej krawędzi kartki. Typowe jest również geometryczne ujęcie elementów na rysunku. PÓŹNE DZIECIŃSTWO Dziecko w wieku szkolnym znajduje się w stadium tzw. ideoplastyki (por. Szuman,1990) (f. przedschematyczna, schematyczna) które trwa mniej więcej od 4 r. ż. do 10-12 r. ż. To czas twórczości plastycznej, w którym świat jest ujmowany zgodnie z subiektyw¬ną percepcją dziecka, przy jednoczesnym uwzględnianiu w rysunku własnego stosunku emocjonalnego. Ryc. 3. Rysunek wzbogacony, (wiek – 10 lat) Między 6 a 10-2 r. ż. rysunek zaczyna odpowiadać coraz dokładniej rzeczywistemu wyglądowi przed¬miotów (por. Kerschensteiner). Na rysunku pojawia się coraz więcej elementów. Na początku wieku szkolnego zdarzają się serie bardzo podobnych do siebie rysunków (powielanie poszczególnych elementów) wykonywanych przez dziecko. Prezentowane postacie początkowo sytuowane są en face, a wraz z wiekiem obrazy są coraz mniej statyczne a bardziej dynamiczne, np. człowiek biegnie, schyla się, tańczy. Pojawia się schemat wzbogacony o coraz większą liczbę szczegółów. Ok. 9 r. ż. zanika przezroczystość, dysproporcje, dziecko zaczyna fascynować się coraz wierniejszym odtwarzaniem przedmiotów, a kolory coraz bardziej odpowiadają rzeczywistości. Pojawia się perspektywa oraz przemyślane związki przestrzenne pomiędzy poszczególnymi elementami obrazu. W twórczości rysunkowej dzieci w późnym dzieciństwie dostrzegamy relację pomiędzy emocjami i doświadczeniami dziecka a treścią rysunku. Tab. 3. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku w późnym dzieciństwie przez głównych badaczy rysunku. G. Kerschensteiner 1905 P. Osterrieth 1976 S. Szuman 1927/1990 V. Lowenfeld i Brittain 1977 G. H. Luquet 1927 M. Debesse 1952 Okres przybliżonej rzeczywistości Faza realizmu konwencjonalnego Schemat wzbogacony o szczegóły Okres schematyczny; Początki realizmu Okres realizmu intelektualnego Sztuka okresu oschłości ADOLESCENCJA Ok. 11 r. z. faza ideoplastyki przechodzi w okres fizjoplastyki (stadium poschematyczne), w którym rysowany obraz rzeczywistości oparty jest na bezpośredniej obserwacji. To okres realizmu wizualnego, wiernego odtwarzania postaci. Mocno zaznaczają się cechy indywidualne wynikające z subiektywnych doświadczeń. Wzrasta wrażliwość estetyczna. Rysunki adolescentów w okresie poschematycznym mogą przyjmować charakter abstrakcyjny, świadomie symboliczny. Młodzież lubi rysować karykatury, czy grafitti (jako sposób wyrażania siebie samego). Niestety pojawia się zatracanie świeżości i oryginalności rysunków młodych ludzi. Cześć osób w tym wieku przestaje rysować (stadium zahamowań), gdyż dostrzega, że jej rysunek nie jest wiernym i naturalistycznym odtworzeniem elementu rzeczywistości, bo nie zna technik i metod rysunkowych. Twórczość plastyczną rozwijają dalej najczęściej osoby uzdolnione. Ryc. 4. Okres fizjoplastyki (wiek - 16 lat) Tab. 4. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku w adolescencji przez głównych badaczy rysunku. G. Kerschensteiner 1905 P. Osterrieth 1976 S. Szuman 1927 V. Lowenfeld i Brittain 1977 G. H. Luquet 1927 C. Burt 1947 Okres wiernego odtwarzania postaci Okres rozwoju indywidualnego Fizjoplastyka; Realizm wrażeniowy; intelektualny Stadium pseudo-naturalistyczne; Okres decyzji Okres realizmu intelektualnego Stadium zahamowań;Stadium odrodzenia artystycznego Kieszonka: hasło otwarte, co oznacza, iż możliwe sa inne wypowiedzi, uzupełnienia i dopełnienia treści na temat rysunku dziecka. Obok zamieszczamy opracowanie Lucyny Telki na ten temat. Literatura: Burt, C., Mental and Scholastic Tests. 2nd edition. Staples Press London 1947. Debesse, M., Etapy wychowania. WSiP. Warszawa 1952/1983. Lowenfeld V., Brittain, Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. PWN. Warszawa 1977. Luquet, G. H. Le dessin enfantin. Alcan. Paris 1927. Kerschensteiner, G., Die Entwickelung der zeichnerischen Begabung, Munchen. Gerber 1905. Osterrieth, P., L’etude du dessin enfantin, in: (eds.) H. Gratiot-Alphandery, R. Zazzo, “Traite de Psychologie de l`Enfant”1976, Paris. PUF. Szuman S., Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowej dziecka. WSIP. Warszawa 1927/1990. Wszystkie rysunki pochodzą ze zbiorów własnych autorki Autorka hasła: dr Agnieszka Lasota, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

człowiek rysunek dla dzieci